بیشترین داروهای ضد تهوع خفیف تا متوسط است.
● پروکلرپرازین:
مکانیسم ضد تهوعی با بلوک گیرنده D2 دوپامین در پوسترما و اثر آنتاگونیستی H1 هیستامین و M1 موسکارینی انجام می شود. این دارو در زیر ۲ سال و افراد حساس به دارو منع مصرف دارد. در افراد سالمند مبتلا به دمانس و کودکان دچار سندرم ری و سرکوب مغز استخوان با احتیاط باید مصرف شود. واکنش های ناخواسته مهم آن کاهش یا افزایش فشار خون و طولانی نمودن زمان QT است.
●کلرپرومازین از داروهای ضد تهوع :
کمتر از پروکلرپرازین در درمان تهوع استفاده می شود. مکانیسم دقیق آن نا مشخص است.
دارای اثر ضعیف آنتی کولینرژیکی، آنتی هیستامینی و آنتی سروتونرژیکی می باشد.
دارو برای درمان تهوع، استفراغ و سکسکه مقاوم با دوز ۱۰-۲۵ میلی گرم هر ۴ تا ۶ ساعت به کار می رود.
این دارو در افرادی که سطح هوشیاری پایین دارند و همچنین به دارو حساس هستند منع مصرف دارد.
در سایکوز وابسته به دمانس و مغز استخوان سرکوب شده باید با احتیاط مصرف شود.
واکنش های ناخواسته دارو شامل آکاتزیا، گیجی، دیس کینزی تاخیری و یبوست است. در نارسایی کبدی برخلاف نارسایی کلیه باید دوز دارو کم شود. کلرپرومازین در بارداری در گروه C قرار گرفته است.
در وب سایت بهزیستن شما می توانید برای اطلاع از انواع رژِیم ها به وبلاگ وبسایت هم مراجعه نمایید.
بدون دیدگاه