تاندونوپاتی به عنوان یک تداخل ناشایع اما ناتوان کننده فلوروکینولون‌ها مطرح شده است.
فلوروکینولون ها نفوذ بافتی عالی دارند به طوری که گاهی غلظت آنها در بافت ها بیشتر از پلاسما می شود. غلظت فلوروکینولون ها در سلول های عضلانی بسیار بالا است و مقداری از خون رسیده به تاندون ها از مسیر پیوند تاندون و عضله می باشد که همین امر باعث افزایش میزان دارو به تاندوسیت ها می شود. نشانه های آسیب به تاندون شامل درد، ادم، گرم شدن و کاهش حرکت تاندون است.
سازوکار آسیب تاندون به وسیله فلوروکینولون‌ها به طور کامل شناخته شده نیست اما برخی تغییر های پاتولوژیکی گزارش شده است،
مانند مهار ساخت پروتیوگلیکان و کلاژن، افزایش استرس اکسیداتیو درون سلولی، تورم و اتساع میتوکندری و رتیکولوم اندوپلاستیک، کاهش تکثیر و نکروز سلول های تاندون.
⚠️ ریسک فاکتورها:
بیمارانی که تجربه آسیب تاندون به وسیله فلوروکینولون‌ها را داشته اند، به طور معمول، در پی ۹-۱۷ روز از شروع فلوروکینولون‌ها نشانه ها آغاز شده بود. اما نزدیک به ۵۰% از بیماران نیز نشانه ها را طی ۶ روز مشاهده کرده بودند. تاندون آسیب پذیر در ۹۰% موردها، تاندون آشیل بوده است.
بیماری های افزایش دهنده ریسک تاندونوپاتی، اختلال عملکرد یا پیوند کلیه،
رماتیسم، نقرس، سن بالای ۶۰ سال جنس مرد و استفاده از دوز بالای فلوروکینولون‌ها هستند.
تداخل استروییدها با فلوروکینولون‌ها در پارگی تاندون از نوع فارماکودینامیکی است
زیرا استروییدها به تنهایی باعث افزایش ریسک پارگی تاندون آشیل تا دو برابر می شوند.
در یک گزارش، ۵۰% از بیمارانی که پارگی تاندون به علت فلوروکینولون‌ها داشته اند، به طور همزمان استرویید نیز مصرف می کرده اند.
همانطور که گفته شد، پارگی تاندون با فلوروکینولون‌ها وابسته به دوز است و به علت
اینکه فلوروکینولون‌ها دفع کلیوی دارند، در صورت نارسایی کلیه و افزایش غلظت آن،
احتمال پارگی تاندون بالا می رود. شاید این موضوع در سالمندان که در آنها کارایی
کلیه کاهش پیدا می کند و افزایش غلظت دارو و در نتیجه افزایش میزان این عارضه را با بالا رفتن سن توضیح دهد.
Impact of age, sex, obesity, and steroid use on quinolone-induced tendon disorders. Am J Med. 2012.
در وب سایت بهزیستن شما می توانید برای اطلاع از انواع رژِیم ها به وبلاگ وبسایت هم مراجعه نمایید.
بدون دیدگاه